WRÓBLÓWKA: "Świąteczny Czas"... z perspektywy

Składam oficjalną petycję o przedłużenie doby do 30h, bo nie ma to, jak brak czasu,

kiedy to 'teoretycznie' czasu powinno być, co nie miara!!!

Okres przedświąteczny był dla mnie w tym roku 'chwilą', która upłynęła tak szybko, że nawet nie zdążyłam się nim nacieszyć ani nawet specjalnie zastanowić co, jak i gdzie?...

Zawodowo - masakra (bo ciągle 'coś' do przygotowania w szkole)... prywatnie - jeszcze gorzej

(bo 'jak grom z jasnego nieba' musiałam pożegnać bardzo bliską mi i drogą ciocię, która odeszła za wcześnie) - jednym słowem, gdzie tu o świętach i celebrowaniu świątecznych tradycji - jeśli mi nie dane,

nie mówiąc już o tym, że wypadałoby Grudniownik zapełnić (pierwszy w życiu)...

ehhh samo życie :-(

Kiedy wydawało się że moje rodzinne życie powoli wraca na swoje zwyczajne tory i już za chwilę...

za chwilkę będzie można pomyśleć o Świętach, świętowaniu, radości i tworzeniu cudnych pamiątek świątecznych... przygotowywaniu smakołyków wraz z moją małą, ciekawską latoroślą...

wredne wirusisko rozłożyło całą naszą trójkę na łopatki tak, że długo po świętach niesmak pozostał

i przykro nam było, że te bure i mokre, bezśnieżne Święta spędzaliśmy sami, samiusieńcy - w izolatce...

Tak - izolatka, to dobre określenie, bo Święta bez "rodziny" - dużej rodziny - z jaką mamy zazwyczaj szczęście obchodzić tego typu uroczystości, to naprawdę ciężki 'orzech do zgryzienia'.

Wtedy naprawdę można odczuć samotność -

choć jest się przecież w gronie najbliższych i najukochańszych!

A w zeszłym roku... w zeszłym roku było naprawdę cudnie i magicznie :-)

Latorośl - choć zaledwie półtoraroczna - zagrzewała do walki o cudowne, ciepłe i rodzinne Święta.

Były pierniki, szycie, sesje pamiątkowe...

głowa mamy pełna pomysłów, a ręce aż rwały się do pracy!